Okudum Bitti - Tess Gerritsen - Diriliş (Rizzoli&Isles #11)

Tekrar selam!

Hani çok sevdiğiniz ve sürekli dinlediğiniz bir şarkıyı bir süre sonra dinlemeyi bırakırsınız,sonra da uzun süre sonra yeniden dinlersiniz de aynı hisleri yeniden yaşarsınız ya,öyle bir histi bu kitap.
Ya da çocukken yediğiniz farklı bir şeyi yıllar sonra yeniden yersiniz.
Çok eski bir dostunuzla tekrar görüştüğünüzde hissettikleriniz gibi.

Evet,3 yıl oldu galiba,3 yıl sonra yeniden Gerritsen okudum.


Evet neden böyle destansı bir giriş yaptım ben de bilmiyorum.Gören de yaşlandım da gençken okuduğum bir yazardan bahsediyorum sanır :D

Serinin devam ettiğini çok önceden bilsem de,o aralar okuyamamıştım.Ve evet,sonunda dedim ki madem okuyacak bir şey yok neden dönmüyorum ki?

Tess Gerritsen.Sevgili en sevdiğim polisiye yazarı.

O harika kadın!

O zaman hadi Diriliş'e bakalım:

"Bir daha yaşayabilmek için iki kere ölen benim."

Her şey, usta bir avcı olan Leon Gott'un, evinin garajında ölü bulunmasıyla başlar. Dedektif Rizzoli ve Doktor Isles bu esrarengiz ölümün detaylarını araştırdıkça aralarında benzerlikler bulunan diğer vakalara ulaşırlar. Nihayetinde, yaptıkları araştırma onları altı yıl önce bir safari sırasında Afrika'da işlenen turist cinayetlerine kadar götürür.

Gözü pek ikilinin, katliamların ardındaki sır perdesini kaldırmak için o lanetli safariden kurtulabilen tek kişiye, Millie Jacobson'a ulaşmaları gerekir. Ancak genç kadın hâlâ tehlikede olduğunu düşünmektedir ve hayatta kalma mücadelesi vererek geçirdiği günleri hatırlamak istemiyordur. Bu yüzden Rizzoli ve Isles için, Millie'yi ikna etmek ve bu sıra dışı cinayetleri aydınlatmak düşündükleri kadar kolay olmayacaktır.

"Tess Gerritsen'in sırlarla dolu cinayetleri konu alan romanına Afrika'nın yırtıcı hayvanları ve vahşi doğası şahitlik yapıyor. Nefes kesici bir Gerritsen romanı daha okumaya hazırlanın."
-Amazon-

"Dedektif Rizzoli ve Doktor Isles sıra dışı ve aklın sınırlarını zorlayan cinayet vakalarını aydınlatmak için yine iş başında."
-Washington Post-

"Olay kurgusuyla okuyucularını her seferinde ters köşe yapmayı başarabilen Tess Gerritsen'den yine elinizden bırakamayacağınız, adrenalin dozu yüksek bir gerilim fırtınası daha."
-Los Angeles Times-
(Tanıtım Bülteninden)

Neden bunu koydum bilmiyorum :D

Gerritsen okumak harika bir hiss.Gerçekten.Çok farklı hissettiriyor.İlk okuduklarımdan olması ve çok alıştığım yazarlardan biri olması sebebiyle sanırım.Onun kitaplarını okurken mutlu hissediyorum.
İtiraf edeyim okumadan önce biraz korkuyor gibiydim.Uzun zaman geçti üzerinden,acaba şimdi okuyunca yine eskisi gibi beğenecek miyim?Eski yazım tarzı hala yerinde mi?Hala eskisi gibi yazıyor mudur?Sonu ve gizemi yine beni büyüleyecek mi?
Fakat evet,yine elimden bırakamadım :D
Gerritsen bu sefer bizi taaa Botswana'a götürmeye karar vermiş.Konusunu okuyunca çok garip bir şey olacak herhalde diye düşündüm.
Gerritsen'in kurgusunu seviyorum,yazım tarzı çok akıcı.Çoğu kişi kurgusunun tahmin edilebilir olduğunu düşünüyor ama bence hayır,o kadar da tahmin edilebilir değil.
Gizemleri çok güzel yapıyor ve olayları geçmişte olan olaylarla bağlamayı başarıyor.
Johnny Posthumus karakterine tek kelimeyle bayıldım.Çok güzel düşünülmüş,çok güzel yaratılmış,keşke dedim gerçekte de böyle bir karakter olsa... (onun gibi birini bulursanız evlenin :D haha şaka)
Spoiler olabilir
Kitabın başlarından beri öyle ısınmışım adama ki, kitabın sonuna kadar katil olduğuna inanmamıştım,ki yanılmamışım,katil o değildi :D
 Spoiler olabilirimsi şey bitti
Kitaptaki o kamp ortamını ve oradaki gerginliği o kadar güzel tasarlamış ki, Gerritsen,oradaki atmosferi hissedebildim ben.Çok başarılıydı gerçekten.
Katil beni çok şaşırttı,hiç tahmin etmediğim kişi çıktı çünkü.

Aynı şekilde bunu da bilmiyorum :D

Peki her şey tamam da,sonunda neden ağladım?Öyle bir son yapılır mı be?
Ne diyebilirim ki?Başından sonuna kadar her yerine bayıldığım bir kitap oldu yine.Teşekkürler Gerritsen!
Serinin bir kitabı daha var ama onu bulamadım henüz,bulursam onu da hemen okuyacağım.


Ben kitap okurken müzik dinlemeyi çok çok seviyorum,hele çok uyan bir şeyler bulabilirsem,ayrı beğeniyorum.Hem o müzikler kitaba ayrı bir hava katmakla beraber,sonradan dinlediğimde bana kitabı hatırlatıyor.Yani kitabın imzası olarak kalıyor.
Bu kitap fazlaca gerilim barındırdığı için,üç ayrı şarkı ile okudum.Daha sakin olan bölümlerini LP - Death Valley, heyecanlı bölümlerini One Ok Rock - Deeper Deeper,en nefes kesici bölümlerini ile The Gazette - The İnvisible Wall ile okudum.En çok The İnvisible Wall uydu ve her dinlediğimde bana bu kitabı hatırlatacak :)
O zaman o müthiş son cümleleri buraya bırakıyorum:

"Uçak iniş yaptıktan sonra çıkış kapısına çekiliyor.Dışarda gökyüzü masmavi,havada kesin denizin ve çiçeklerin kokusu vardır.Johnny'nin fotoğrafını zarfa geri koyup çantamın içine atıyorum.Gözden ırak ama gönülden asla.

Ayağa kalkıyorum.Aileme dönmenin zamanı geldi artık."

(not: aslında en sevdiklerimi yazmadım,onları yazarsam spoiler olur çünkü)
Eğer hala okumadıysanız gidin ve bu kitabı okuyun.
Başka yazılarda görüşmek üzere!
Jaa ne minna! ^_^