İyi ki Doğdun

!yazı Dilara Andaç'a ithaf edilmiştir!

Pankek,canım  arkadaşım,iyi ki doğdun.

Sevgili Pankek,
öncelikle ben doğum günü tebriklerinde hiç iyi değilim,sevmem de zaten.

Geçen yıl aralık ayı idi galiba,seninle tanıştığımızda.Japon demişti,benim bir arkadaşım var diye.Sen bana yazmıştın ilk,ya da ben sana yazmıştım,hatırlamıyorum.O zaman,seni kendi ablam gibi gözümde canlandırıyordum,benden büyük,ciddi,ağırbaşlı biri.Hatta hatırlıyorum,ilk başta çok da samimi olmadığını ve muhtemelen seninle çok konuşmayacağımı,hatta itiraf edeyim sıkılacağımı düşünmüştüm. :D Fakat,zaman geçtikçe özel biri haline geldin.
Nasıl geldin bilmiyorum :D

Dilara Andaç,ben hislerimi ifade edemiyorum.Bir sürü süslü püslü cümle kurabilirim,ama hiç bir faydası olmaz.Çünkü bir yıl,belki de daha kısa zaman içinde çok farklı biri oldun benim için.Her sabah uyandığımda günaydın dediğim,her gece uyumadan önce iyi geceler demeden uyuyamadığım biri.Tombik yanaklarını ve kıvırcık saçlarını çok sevdiğim biri.Fotoğrafına baktığımda,konuştuğumda kendi kendime salak salak gülümsediğim biri.Fotoğraf attığında mutlu olduğum,sesini duyduğumda kalbimin bir garip olduğu biri.Bir gün unutacağımdan,kaybedeceğimden ve ya konuşmayı bırakacağımdan korktuğum biri.Bir gün gece yatmadan önce bana uyu artık velet demeyecek olmasından korktuğum biri.Bir gün 'ben değiştim,dinlemiyorum öyle şeyler,sevmiyorum böyle şeyler'demesinden korktuğum biri.Gözden uzak olan gönülden de uzak olurmuş ya,bir gün ya sen de zaten yüzünü zor görüyorum diyip boşverirsin beni diye korkuyorum.İlerde gülümseyip hatırlayacağım bir eski dost olmandan korkuyorum.Belki de,saçmalıyorum ama nedense tesadüf gibi gelmiyor üçümüzün tanışması,bu şekilde samimleşmesi.Benim sanal ortamdan en çok konuştuğum ve en samimi olduğum kişiler sizsiniz mesela.Unutmayız değil mi bir birimizi?

Ben çok alıştım galiba,siz bu kadar alışmayın.En çok da senin o yumuşacık sesinle bir şeyler söylemene,sürekli uyumana,beni desteklemene,egolu egolu konuşmana,kendini sevmene,gülümsemene,beni sevmene alıştım.
Aptal aptal konuşmaya başladım yine.Alışınca oluyormuş böyle.

Herkesten kıskanır olmuşum mesela sizi,etrafınızdaki herkesten.Farkediyorum,tüm okuldan kıskanıyorum sizi.Kimseyle gezme,kimseyle konuşma falan istiyorum.Birazdan pamuklara sarıp eve kapatmaya karar vereceğim.Sevgi,Ayşe,her kimse,utanmasam annenden bile kıskanacağım o kadar :D Kimse dokunmasın,sarılmasın,ben uzaktaysam,ben yanında değilsem,ben doyunca sarılıp konuşamıyorsam,onlara ne oluyor?Onların her gün yanındasın,dokunsan kırılacak gibi davranmaları lazım sana.Ben ta neredeyim,elimi uzatıp dokunasım var,dokunamıyorum.Söyle tüm arkadaşlarına,iyi baksınlar sana tamam mı?

İşte iyi ki doğmuşsun ya.Hani iyi ki varmışsın.İyi ki ben senin veledin,sen benim uykucu unni'm olmuşsun.İyi ki konuşmuşuz,iyi ki iyi dost olmuşuz,iyi ki sana alışmışım.İyi ki bahsetmiş Japon'm senden.İyi ki varsın lan.

Doğum günün kutlu olsun Pankek. ^_^