Okudum Bitti - Victor Hugo - Sefiller

Selam dünya ben Menolly!

Yine okul kütüphanesinden gelen bir kitapla baş başayız.

Aslında,bu kitap çok çok önce yarısına kadar okuduğum bir kitaptı,fakat ikinci cildi okumaya başladığımda sıkılmış ve bırakmıştım.

Ve geçen haftanın salı günü tam da bu sebepten kütüphaneci elime tutuşturunca 'neden olmasın ki' dedim ve çocuklar için kısaltılmış versiyonu kolayca bitirdim.
Böylece,klasiklerden olan Sefiller hakkında bir fikrim olmuş oldu,çok da beğendim.

Konu:
İhtiyaçları fazlalaşan insanlar, kaynakların sınırlarını zorlamaya itilir ve yollarına çıkan savunmasız birinden bile irkilir. İş ve ücretler, yiyecek ve barınma, cesaret ve iyi niyet; hepsi sahip olamadıkları şeylerdir. Işık gölgeye dönüşür ve karanlık yüreklerini doldurur. Bu karanlık, insanın içindeki zayıflığı ele geçirir ve onu utanç verici işlere zorlar. Artık hiçbir dehşet veya korku dışlanmaz. Ümitsizlik ve çaresizlikle hepsi kötülük ve suça yönelir... Hepsi sefilleşmiş, bozulmuş birer pislik gibi gözükür. Fakat o denli alçalmış kişilerin de daha fazla alçalamayacağı bir çizgi vardır ve bu dönüm noktasında, dış dünya adeta yutar bu zavallı, talihsiz, kimliksiz insanları... Onlar Sefiller’dir; toplumdan dışlananlar...

“Bana Sefiller kitabının tüm halklar için yazılmış olduğunu söylerken haklısınız. Sosyal sorunlar sınırları aşıyor. İnsan soyunun yaraları, yeryüzünü kaplayan o geniş yaralar, haritalardaki o mavi ya da kırmızı çizgilerde durmuyor hiç. İnsanoğlunun bilgisizlik ve umutsuzluk içinde bulunduğu, çocuğun kendisini eğitecek bir kitap ve ısıtacak bir ocak bulamadığı için acı çektiği her yerde Sefiller kapıyı çalar ve şöyle der: ‘Sizin için geliyorum! Açın kapıyı bana!’ Uygarlığın, içinde yaşadığımız şu alabildiğine karanlık saatinde, sefilin adı ‘insan’dır. O insan, bütün iklimlerde can çekişiyor ve bütün dillerde inliyor.

Elimden geleni yapıyorum. Evrensel acıyla acı çekiyor ve onu hafifletebilmek için çalışıyorum. Elimdeki güç, bir insanın çok zayıf gücü; öyle olduğu için de herkese haykırıyorum: Yardım edin bana!”

Bu kitabı zaten eminim hepiniz biliyorsunuzdur,çok konuşmam yersiz.

Elbette,fırsatım olunca kitabın ful versiyonunu okuyacağım.Çünkü eminim orjinal versiyonda cümleler daha uzun,kitabın verdiği duygu daha derindir.Kitabın vermek istediği mesaj daha iyi veriliyordur kuşkusuz.
Fakat,kısa versiyonu da çok güzel.
Kitapta sevdiğim birden fazla şey var.Bir yerde Jean Valjean'ın aşırı merhameti ve vicdan duygusu sinirimi bozdu ama,olsun :D
Karakterlerin saf ve gerçek şekilde tasarlanışı,olayların kesintisiz ilerleyişi beğendiğim şeyler bir kaçı.Karakterlerin bir çoğu oldukça güzel tasarlanmıştı ki, içlerinden biri kişisel favorim.
Sokak çocuğu Gavroche :)
Spoilerımsılık
ölümü çok üzdü ama :(
Spoilerımsılık bitti

Kitabı ne hikmetse,şu aralar bağımlısı olduğum One Ok Rock - Karasu (karga) ile okudum.
Sözlerini çok çok beğendiğim bir şarkı Karasu,okurken bana zevk verdi.

Herşeyiyle okunmaya değer bir kitap,eğer hala okumayanlar varsa rica ederim hepimiz okuyalım.

Ben de okul kütüphanesini sömürmeye devam edeyim.

dipnot: kitap hakkında foto ararken,filminin de çekildiğini öğrendim,en yakın zamanda izleyeceğim :)