Sadece boş vermek istediğiniz zamanlar oldu mu?
Hiç bir şeyi umursamamak.Söylemesi kolay.Etrafımızdaki her şeyi,olan biteni,dış dünyayı umursamamak mümkün mü?Sadece umursamamak istemiyor musunuz bazen?Sorunları,problemleri,sorumlulukları...
Ben boş vermek istiyorum,umursamamak istiyorum bazen.Hiç bir şey umurumda olmasın istiyorum.Kulaklığımı takıp kendi dünyama dalmak.Dış dünyada,ya da gerçekte olup bitenleri zerre bilmek istemediğim zamanlar oluyor.Kendi kendime olmak istiyorum bazen.Kimse duymayayım,hiç bir şey bilmeyeyim istiyorum.Sorumluluklar şimdiden ağır mı geliyor?Sanırım.
Bir boşluğa adım atamaz mıyız?Sadece bırakamaz mıyız her şeyi.Sanırım öyle bir seçenek yok değil mi?Eğer umursamazsak,bencil oluruz.Herkes bir süreden sonra yorulur ya.Öyle işte.
Savaş,sorunlar,sorumluluklar,problemler,insanlar...Uzak olsa her şey.Sadece,güzelce yaşasak.Rahatça ve özgürce.Çok mu Pollyanna'yım,çok şey mi istiyorum?Sorunları bitirmek gibi bir seçenek yok mu?
Aslında her bir problem çözüldüğünde yenisi çıkıyor,bir işi bitirince,bir diğerine geçiyoruz.Bir istediğimiz olunca,başka bir şey istiyoruz.Elimizdeki ile yetinmeyi öğrenir miyiz?Belki de asla.Daha fazlasını istemek huyumuza işlemiş çünkü.Her defa fazlasına,daha iyisine sahip olma hissi.Asla tatmin olmamak.
Uzaklaşmak istiyor insan.Her geçen gün kötüleşiyormuş gibi görünen dünyadan,kendi dünyasına kaçmak istiyor.
Müzik insanın ilacı ya,doğru gerçekten.Sadece müzik dinleyip,dünyadan uzaklaşmak en iyisi.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bunu neden yazdım ben de bilmiyorum.Öylesine başladım ve devamı geldi.
Bu arada,yazarken dinledim: Fudanjuku - Onaji Jidai Ni Umareta Wakamonotachi ♫
Jaa ne! ~
eveet ne güzel demişin haklısın. geçen günkü ırkçılık yazın da süferdiiiii :)
YanıtlaSilSenden ve senin gibi müthiş öykücülerden öğreniyorum Deep :)
Sil