Film - Interstellar - Dünyanın En İyi Bilim Kurgu Filmi

Selamlar!
(okumadan önce açın: Hans Zimmer - Interstellar soundtrack)

Geçen ay öyle bir film izledim ki,ne siz sorun ne ben söyleyeyim.
Bu film bakış açımı değiştirdi.Bu film olayları algılama şeklimi değiştirdi.Bu film ufkumu açtı.
Bu film,izleyip bitirdiğim ilk saniyeden itibaren benim en sevdiğim film.
(en sevdiğim film serisi de F&F ama neyse konumuz o değil)

Bu yaz kendime söz vermiştim,bol bol film izleyecektim,çünkü izlemediğim o kadar çok film vardı ki.En azından en sevilen,o klasik filmleri izlemeliydim.Önceki bir kaç film yazımdan da biliyorsunuz benim bu yaz film izleme çılgınlığımı.

Ve bu filmi de Filmler&Filimler'in tavsiyesinden ve bir çok farklı tavsiyeye uyarak,fragmanını da çok beğenerek izlemeye karar verdim.

İlk başta çok sıkıcı gelmişti,hatta bitiremeyip kapatmayı falan bile düşündüm.Fakat,filmin ortalarına doğru öyle güzelleşiyor ki, ağzınız açık izliyorsunuz.Muazzamdı.
Hadi önce konusundan bahsedelim:

Yıldızlararası (İngilizce: Interstellar), Christopher Nolan tarafından yönetilen epik bilim kurgu türündeki 2014 yapımı ABD filmi. Başrollerinde Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Jessica Chastain ve Michael Caine yer almaktadır. Filmde bir grup astronotun bir solucandeliğinden geçerek insanların yaşayabileceği yeni bir yer arayışı konu edilmektedir.
Yakın bir gelecekte, tahıl ürünlerinin ölmesine neden olan bir küf yüzünden medeniyet gerileyerek tarım toplumu seviyesine düşmüştür. Eski bir NASA pilotu olan Cooper ailesi ile birlikte bir tarla işletmektedir. Cooper'ın 10 yaşında olan kızı Murph odasında bir hayaletin kendisi ile iletişim kurduğunu düşünmektedir. Sonrasında Murph'un hayaletinin gönderdiği bilinmeyen istihbaratın yerçekimsel dalga kullanarak kodlandığını keşfederler. Tozlar üstünde kalan ikili sistemde yazılı koordinat Cooper ve kızını NASA'nın gizli bir üssündeki Profesör John Brand'e yönlendirir. Profesör Brand'in "Onlar" dediği, uzaylı bir zekânın Satürn yakınında bir solucan deliğini açtığını, bariz bir şekilde başka bir galaksiye geçerek yaşanabilir yeni bir gezegen bulmamız için bir umut verdiklerini söyler. NASA'nın “Lazarus görevleri” dev kara delik olan Gargantua yörüngesinde üç adet potansiyel yaşanabilir gezegen tanımlamıştır; Miller, Edmund ve Mann gezegenler isimlerini keşif için giden astronotlardan almıştır. Cooper'ın pilotluğunu yaptığı Endurance uzay aracı ile beraberindeki astronotların görevi bu gezegenlerdeki uzay istasyonlarından gelen veriye dayanarak hangi gezegenin yaşanabilir olduğunu araştırmaktır. Aslında her şey bir döngüden ibarettir.

Bu filmi bir kaç ay sonra bir kez daha,bir süre daha geçtikten sonra bir kez daha olmakla bir kaç kez izlemeyi düşünüyorum çünkü hiç bir şekilde ilk izleyişimde her şeyi anlayamam.Ayrıca,ben çok beğendiğim bir şeyi zamana yayarak tekrar tekrar yapmayı severim.

Filmi ilk bitirdiğimde,yerimde bir kaç dakika oturup önümdeki duvara boş boş bakmıştım.Beynimde o an o kadar çok düşünce vardı ki, sanki filmde kara deliğe giren Cooper değil de benmişim gibi.Ama bir fark vardı,ben kara deliğe girmiştim,fakat kendi düşüncelerim ve ufkumun kara deliğine.Uzun zamandır ne kadar küçük olduğumuz ve evrenin sonsuzluğu hakkında düşünüyordum zaten ve bu film cidden beni bitirmişti...
Uzun süre ne için yaşadığımı düşündüm durdum ve bir kaç gün boyunca,başka bir film izledikten sonra bile etkisinde kalarak bunu düşündüm.Gezegenimizin dışında,onun da dışında,bizden milyonlarca ışık yılı uzaklarda aklımıza hayalimize getiremeyeceğimiz şeyler oluyor,biz,aslında etrafımız,evrenimiz,hatta o çok sevdiğimiz Güneşimiz hakkında bile her şeyi bilmiyoruz,tüm bunlar bize bu kadar karanlık ve uzakken,nasıl oluyor da kibrimize,egomuza ve değersiz duygularımıza yenik düşüyoruz?Nasıl bir yüzsüzlükle tüm dünyanın bizim için yaratıldığını düşünebiliyoruz?...

Film hakkında çok konuşmam mümkün değil,çünkü tüylerimi ürperttiğini söylesem bile bence yeterli olur.Uzay ve evren,zaman konuları hakkında bu aralar gerçekten çok ilgiliyim.Sürekli düşünüp duruyorum,sürekli araştırıp,sürekli sorgulayıp,merak edip duruyorum ve inanın bu bana o kadar iyi geliyor ki.

Olay döngüsü,Cooper'ın yaşadıklarının size geçen heyecanı,sanki olanların hepsini kendiniz yaşıyor gibisiniz.Murphy odasındaki mesajı çözmeye çabalarken,Cooper kara deliğe çekilirken,başka bir gezegen bulmaya gönderilmiş olan pilotlar çalışmalar yaparken,denizden başka bir şey olmayan gezegene inerlerken,her an onlarla birlikte her anı yaşıyor gibisiniz.Duyguyu hissediyorsunuz ve film sonlara doğru o kadar yükseliyor,o kadar derinleşiyor ki siz sanki konunun içinde kayboluyor gibi oluyorsunuz.

Oyunculuklar,çekim,verilen duygular ve her şeyiyle mükemmel bir hikaye,mükemmel bir film.
Ve ben neye üzülüyorum biliyor musunuz?Biz bu kadar küçükken,dünya aslında minicikken ve üzerindeki insanlar kum tanelerinden farksızken,bizlerin hala duygulara,egolara,kibirlere,kendi küçük dertlerimize,üzüntülerimize,nefretlerimize,cahilliklerimize takılıp kalmamıza üzülüyorum.Hala dünya üzerinde savaşmaya devam etmemize,bir birimizden nefret etmemize,anlayamamamıza ve anlayamayacağımıza üzülüyorum.Umudumuzun olmamasına ve karanlıkta oluşumuza çok üzülüyorum.

bu müziği dinleyin:
Hans Zimmer - Interstellar Main Theme