Leon - The Professional

Selam dünya ben Menolly!

Kaos dolu bir hafta geçirdim.Çok çok yoruluyorum bu aralar.
Fakat,bu hafta bir çok güzel şey de yaptım.Bu filmi izlemek aralarında en güzeliydi.
Leon(türkçe çevirisi ile Sevginin Gücü), adını duyduğum ve çok merak ettiğim bir film olsa da izlemeye fırsat bulamamıştım.
Ve,sonunda geçtiğimiz haftanın başlarında izledim.

Luc Besson tarafından yazılan ve yönetilen 1994 yılı Fransa yapımı bir filmdir. Filmin başrollerinde ise, bir mafya tetikçisini canlandıran Jean Rêno, ailesi öldürüldükten sonra bir tetikçi tarafından himayeye alınan 12 yaşındaki bir genç kızı canlandıran Natalie Portman (onun ilk filmidir), yolsuz bir DEA ajanını canlandıran Gary Oldman ve tetikçilik işleri yaptıran bir mafyayı canlandıran Danny Aiello yer almaktadır.
Léon, ABD'nin New York şehrinde ikamet eden, patronu Tony'den aldığı işleri yapan bir tetikçidir. Hayatını kurallardan oluşturmuş, sert ve tam anlamıyla bir profesyoneldir. Ancak Mathilda adında küçük bir kızla yolları kesişince hiç alışık olmadığı bir dünyaya kapısını aralar.
Film, birtakım çevrelerce yaş farkı olan iki kişi arasında aşk olduğu iddiasıyla eleştirilmesine rağmen, Mathilda'nın Léon'a karşı olan hisleri normal aşktan ziyade, kendisine ilk defa iyi davranan birisi karşısında duymuş olduğu sevgidir. Her ne kadar filmin ilerleyen bölümlerinde aşık olduğundan bahsetse de, buradaki aşk ifadesi küçük bir çocuğun duygularını basitçe belirtme şeklidir. Léon'un da Mathilda'ya karşı duyduğu hislerde benzer şekilde hayatında o zamana kadar görmediği bir sıcaklığa duyulan özlem ve buna karşı verilen duygusal tepkidir.

Aslında,ilk başladığımda beklentilerim çok da yüksek değildi.Kuzenimden biliyordum bu filmi,dram filmiydi(dram çok sevmem),bir de bir çok yerde konusunu,yorumlarını ve alıntılarını görmüştüm.Başrollerini çok beğeniyordum.
Fakat,izleyince,neler kaçırmış olduğumu anladım.

Nasıl anlatsam ki.Film içinize işliyor.İzlerken o hisleri yaşıyor gibi oluyorsunuz.Her bir anı izleyiciye yaşatıyor.Enerjiyi,o hisleri çok iyi veriyor.

Filmdeki oyunculuk,süperdi.Jean Reno ve Natalie Portman'dan bahsetmiyorum bile.Bir de kötü karakterimiz var ki, film boyunca hayran etti beni kendine.Adam oynamamış,yaşamıştı karakteri.Stanfield,aman,Gary Oldman,harikasınız.

Filmin bazı anlarında gülmeniz,bazı anlarında ise hüngür hüngür ağlamanız mümkün.Özellikle o son sahneler...Of...

Günlerce etkisinden çıkamadım,hala da aklıma geldikçe salak salak gülümsüyorum.Gerçekten,izlenmesi gereken bir film.Kaliteli,her yanıyla kaliteli.

O hisleri,o enerjiyi,o duyguları gerçekten yaşayabilirsiniz.Matilda'nın duygularını hiss edebilir,Leon'a defalarca kez hayran olabilirsiniz.Stan'ın bazı sahnelerinde ağızınız açık kalabilir.

Bir de,filmin bir simgesi haline gelmiş o bitkiden de bahsetmemek olmaz.Çok sevdim ben o bitkiyi.Leon her sabah pencereyi açar açmaz o bitkiyi koyuyordu önüne.
Güzel detaylardan biri de süt :D

Kısacası,harika.Tek kelimeyle harika,izlemeyen çok şey kaçırır.Sonu kötü biteceğini bildiğim için izlemeye korkuyorum genelde böyle filmleri ama,bunu izlediğime değdi.

Çok farklı hissettirdi.Şimdiye kadar izlediğim filmlerden çok çok farklıydı.

Filmin müziklerine gelecek olursak,bir adet enfes bir parça var ki,günlerdir esiri haline geldim.Nasıl güzel bir şarkı bu,nasıl harika bir şey...Buyrunuz,dinleyiniz.
Sting - Shape of My Heart

Matilda'nın hissetikleri,gerçekten inanılmazdı.Onu anlamak hem çok zor,hem de çok kolay.
Otur bu filmi izle,günlerce düşün...

Filmden alınmış bir kaç efsane sahne:

Hayat her zaman zordur.

Bu yüzden Leon kotlukta oturur şekilde uyuyor.

Ne gülmüştüm :D

İzleyin millet,izleyin.
Başka yazılarda görüşmek üzere!
Jaa ne minna! ^_^