İnsan

 ♫Fudanjuku - Kaze İkki
Güçlüler ve zayıflar.Kazananlar ve kaybedenler.İyiler ve kötüler.
Hepsi insan olan milyonlarca insanlar.
Hepsi aynı tür olan fazlaca insan.
Sonunda hepsinin başına aynı şey gelecek,her biri toprağa karışacak canlılar.
Hayvanlarla aynı kadera sahip olan canlılar.

Aynı döngü devam ediyor,insanlar doğuyor,büyüyor,yaşlanıyor ve ölüyor.
Aynı şeyler oluyor.Doğuyoruz,yaşıyoruz ve ölüyoruz.Hiçbirimiz sonsuza kadar yer yüzünde var olmuyoruz.Adımız sonsuza kadar hatırlanmıyor.
Adımızı bilen son kişi de yok olduktan sonra,hiç var olmamış oluyoruz.
Yine de,anlamlı bi hayat yaşamak isteriz değil mi?Herkes adı hatırlasın ister.
İyi ve ya kötü,her kes aynı şeyi yaşayacak.Herkes sonunda toprağa karışacak ve unutulacak.
O zaman şöyle bi soru çıkıyor ortaya,yapmak istediğimiz nedir?Hayattaki amacımız nedir?Ne için doğuyor ve büyüyoruz?Eğer herkesin başına aynı şey geliyorsa,eğer hepimiz yaşıyıp sonunda ölüyorsak,eğer hepimiz nefes alıyor ve büyüyor,ama sonunda hiç bir anlamı olmuyorsa,farkımız nedir?Neden yaşadığımızı biliyor muyuz?

İnsanlar nasıl ayrılır?İnsanlar neden ayrılır?Neye göre ayrılırlar?
Neye göre sınıflandırma yapabiliriz?Statüye,başarıya göre mi?Yoksa,güzelliğe göre mi?Ya da belki,fakir ve zengin olmalarına göre?Güçlü ya da zayıf olmalarına göre?
İnsanlar hepsi aynı olsaydı peki?Herkes zayıf,herkes fakir olsaydı.Aynı konumda olsaydık.
Aslında öyle bi zaman da vardı,çok eskiden.Peki ne farketti?Daha iyi konuma gelmek için savaşmaya başladık.

İnsanlar çok garip.Sebepler,sebepler var onların bi şeyleri yapması için.Daha iyi bi hayat isteyenler,güç isteyenler,para isteyenler.Sonunda herşeyden vazgeçeceklerini bile bile yine de devam edenler.Savaşmaya devam edenler.İnandığı bi şeyler uğruna savaşmaya devam edenler.Ve yenilse de yenilgiyi kabul etmeyenler.
İnsanların inandıkları şeyler.Din,dinin getirdikleri.İslam,hristiyanlık,yahudilik,buddizm ve diğer bütün dinler.İnsanların inandığı bi şey din.Bizim inandığımız ve yolumuzu çizdiğimiz.
Herkesin ayrı bi inancı var.Hepimiz insanız fakat hepimiz bir birimizden farklıyız.Birimiz hristiyan,diğeri buddist,bi diğeri müslüman.Hepimiz bir birimizden farklıyız,hayatta farklı isteklerimiz,farklı inançlarımız ve yürüdüğümüz farklı yollar var.
Peki bizi birleştiren nedir?Hepimizin insan olması?Hepimizin aslında aynı kişilerden gelmesi?Hepimizin bir birimize ihtiyacımız olması?Kardeşlik?İnançlar?
Anlaşamadığımız konularda napıyoruz peki?Ne yapabiliriz?Çok basit,en başından beri yaptığımız gibi bir birimize zarar veririz.
Hepimizin yaşamak için ihtiyaçları var.Su,hava,yiyecek bunları en ilkleri.Daha sonra,lüksler ve istekler sayılabilecek tonlarla şey var.Aslında,olmasa da yaşayabileceğimiz,ama delice istediğimiz şeyler.

Nefsimize hakim olmayı öğrendik mi peki?Tarih boyu bi çok şey sırf doymadığımızdan oldu.Sırf yetinemediğimizden.Elimizdekiyle yaşamayı öğrenemediğimizden başımıza gelen kalmadı tarih boyu.Peki şimdi?Şimdi daha mı dikkatliyiz?Şimdi nefsimize sahip çıkabiliyor muyuz?
Tabii ki hayır.
İnsan asla nefsine sahip çıkamadı ki şimdi de çıksın.Hep daha fazlasını istedik.Hep daha fazlası için çalıştık.Hep daha fazlasını elde etmeye çalıştık.
Peki bütün bunları bi kenara bırakırsak,eğer bi şeyler için çabalamazsak yaşamanın ne anlamı var?Eğer daha fazlasını istemezsek,neden yaşamış oluruz?Sadece elimizdekiyle devam ediyoruz diyelim.O zaman,bi anlamı kalır mı nefes almanın?Her gün bi şeyler için çalışmanın.
Elde edemediğimiz şeyler de oluyor elbette.Ve,elde edemediğimiz zaman,farklı kategorilere ayrılıyoruz.Parası olmayanlar,fakirler ve parayı elde etmiş insanlar,zenginler.Gücü olanlar,başkalarını ezebilenler,güçlüler ve gücü olmayanlar,başkaları tarafından ezilenler,zayıflar.Güzel görünenler,insanların gözüne farklı,güzel görünenler,güzel olanlar ve çirkin olarak adlandırılan,insanların isteklerine hitap etmeyenler,çirkinler.Doğuştan güçlü,zengin,güzel,rahat olanlar,acı çekmeyenler,acı çekmek zorunda kalmayanlar,acı çekmeyecek olanlar ve her zaman her istediğini yapabilecek ve yapanlar,şanslılar ve hep acı çeken,hep ezilen,hep aç kalan,asla istediğini yapamayan ve elde edemeyen,şanssızlar.İnsanlar,bu şekilde ayrılıyor.
Kötü tarafta olanlar,hep daha iyisi için çalışıyorlar.Daha fazlası için.
Peki iyi tarafta olanlar,niye iyi yanlarını iyilik için kullanmıyor?Niye kendilerinden daha zayıf olanları ezdiklerini biliyor muyuz insanların?
Ben bilmiyorum.Nedenini bilmek de istemiyorum.Sadece olmamasını istiyorum ama olmuyor.her istediğimiz de olmuyor değil mi ama?
Dünya böyle.Dünyanın 'adaleti' böyle.Güçlü olan ezer,zayıf olan ezilir.Zayıf olanlar,hep güçlü olanlar için çalışır,güçlü olanların hayallerini,isteklerini yerine getirirler.Kendi istedikleri asla umursanmaz.
Güçlü isen yaşarsın,zayıfsan ölürsün.Dünya bu mantıkla dönüyor sanki.Ya da insanlar hep bu mantıkla haraket etti.

Doymazlıkla etrafımızdaki her şeyi sömürdük.Bizden daha iyi olanları kıskandık.Bencilce sadece kendimiz için en iyisini düşündük.Asla zayıf olmayacağımızı,asla zayıf durumuna düşmeyeceğimizi ve asla kalbimizin durup dünyaya gözlerimizi yummayacağımızı düşünerek açgözlü ve bencilce davrandık.Asla durmamız gereken yeri bilmedik.Bizim için hazırlanan cehennemlerde ölmeyi hakketik bazen.Bazen,en iyi olmak için bizden daha iyi olanları yok ettik.Bizden zayıfları,sırf bizden zayıflar diye yok ettik.Bizden daha zayıf olmaları sanki onların seçimiymiş gibi onlarla eğlendik.Zavallı duygularımızla haraket ettik ve zavallı duygularımızın,zavallı isteklerimizin bizi yönetmesine izin verdik.Yıktık,yaktık,acı çektirdik.Bizden daha insan olan canlılara,hayvanlara kötü davrandık.Bir birimizi umursamıyoruz.Bizim iyi yaşamamız,başkalarının acı çekmesi umrumuzda değil.Başkalarının acı çekmesini istediğimiz de oluyor.Acı çektiriyoruz.Elimize silahlar alıyor,bir birimize saldırıyoruz.Bir birimize 'düşman' diyoruz.'Barış'dan dem vuruyoruz ama silah satın alıp insanları öldürüyoruz.Elimizde silahlarla 'adalet' arıyoruz.Adını 'korumak' koyuyoruz ve bir birimizi öldürüyoruz.
Neden bir birimize düşmanız?Elbette,herkes harika,herkes iyi diye bi şey yok ama neden sonumuzu erkenden getirmeye uğraşıyoruz?
Çünkü savaşı seviyoruz.Asla bir birimize alışıp,asla bir birimizle barış için,rahat ve sakin,huzurlu bi şekilde yaşayamayacağız.Benciliz,kibirliyiz ve bundan gurur duyuyoruz.Benciliz,burnumuz havada,kibirliyiz,belki de en kötüsüyüz ama 'zekası olan varlıklar' diye geçiniyoruz.Peki neden?Çünkü hayat bunu gerektiriyor.Çünkü sonuna kadar bu dünyada kalamasak bile,acı çektirmek zorundayız.Acı çektirmeden mutlu olamayız.Biz mutluysak eğer,başka birileri mutsuz olmalı.Başka birileri acı çekmeli çünkü biz mutluyken onlar da mutlu olamaz.Hayat bunu gerektirir.

İyiler ve kötüler diye ayrılır hayat.İyiler,inandıkları şeyler uğruna ölmeyi bile göze alır.İyiler,güzel duyguları içinde barındıran kalplere sahiptir.İyilerde merhamet duygusu,vicdan vardır.İyiler,korumak isterler.
Kötülerse sadece kendilerini düşünür,bencildirler.Kazanmak isterler.Hiç bir şey umurlarında olmaz.
Ama,herkesin de içinde bi iyi,bi kötü yan vardır.Herkesin duyguları aynıdır.Herkesin kibiri,bencilliği,merhameti vardır.Sadece,insanlar içlerindeki kötü tarafı ya da iyi tarafı baskın çıkarırlar.Buna kendileri karar verirler.

Doğru olmaya çalışmalıyız.Hepimiz insanız.Düzgün davranmaya,doğru olduğunu düşündüğümüz duyguların peşinden gitmeli,inandığımız şeyleri korumalıyız.İnancımız ve umudumuz bitmemeli çünkü bu pisliğe batmış dünyada bizi kuratabilecek tek şey umudumuz ve inancımız.Onu da kaybedersek yaşamak için bi sebep kalmayacak.
Doğru yaşamamız,acı çektirmeye ve bir birimizi öldürmeye devam etmememiz,merhametimizi ve vicdanımızı kaybetmememiz,adaletin taraftarı olmamız ve dünyayı kurtarmamız dileğiyle.
~~~~~~~~~~~~
Böyle bi şey çıktı ortaya.Rurouni Kenshin'in bi kaç bölümünü daha izlediğim gibi buraya geldim.Onun etkisiyle oldu biraz.
Biraz farklı oldu galiba.İnsanlara içimde biriken çok şey vardı.Böylece biraz rahatlamış da oldum.
Umarım beğenirsiniz.
Yazarken dinledim:  ♫Fudanjuku - Kaze İkki
Başka yazılarda görüşmek üzere!
Jaa ne minna! ^_^